زهرا رهنورد : پاد زهر استبداد همبستگی است

چند ترم پیش تو دانشگاه یه استاد تربیت بدنی داشتیم که به بچه هایی که ورزش را میپیچوندند تا مثلا فیزیک بخونند میگفت در کشورهای جهان اول دروس عمومی واحدهای بیشتری نسبت به دروس اختصاصی دارند واین باعث شده که مردم اون کشورها روابط اجتماعی قوی داشته و در کار گروهی موفق باشند - برخلاف کشورهایی مثل ما که دروس اختصاصی مهمترند و از ما انسانهای خشکه منطقی ساختند که تو استدلال و فردیت گیر کردیم و هرگز نمیتونیم کار گروهی را تجربه کنیم !
روزایی که اصلاح طلبان ایران مثل گنجی - سازگارا - باطبی - حقیقت جو - دکتر سروش - کوروش صحتی - کیانوش سنجری - منوچهر محمدی و ... از ایران خارج میشدند همه امیدوار بودیم اینها که از نظر فکری و ایدئولوژیک بهم نزدیکند گروهی را تشکیل بدهند و برای پیشبرد اهداف دموکراتیک ایران تلاش کنند. ولی حاصل خروج اینها بجز تشدد و تکروی هیچ چیز نبود. این حضرات حتی حاضر نشدند که یکبار هم با هم ملاقات کنند
بعد از انتخابات آقایان موسوی و کروبی در باره چگونگی اعتراض به تقلبات در انتخابات با هم دیدار داشتند. بعد از این دیدار اعلام شد که هر کاندیدا بطور جداگانه خواسته هایش را پیگیری خواهد کرد. فراخوانها یکی بود - خواسته ها (ابطال انتخابات) یکی بود ولی معترضین یکی نبودند. جبهه مشارکت - سازمان مجاهدین انقلاب - مجمع روحانیون مبارز - جامعه مدرسین حوزه علمیه - خاتمی - آیت الله صانعی - آیت الله طاهری - آیت الله منتظری و ... همه محکوم کردند و نا مشروع خواندن اما دریغ از یک اتحاد و یک بیانیه مشترک
حالا اینروزها همه وبلاگها دارند راهکار میدهند. یکی میگه اس ام اس را تحریم کنیم - یکی میگه فحش بنویسیم - یکی میگه چراغهارو خاموش کنیم یکی میگه اونقدر روشن کنیم که نیروگاهها بخوابه - خلاصه هرکی یه حرفی میزنه. من موندم چرا با وجود این همه نظر ما نمیتونیم یه لیست از اقدامات مفید بصورت یکپارچه اعلام کنیم؟ اینجا بود که پا جلو گذاشتم و تا حالا راوی و گای 1731 حمایت کردند. اگر برای به نتیجه رسیدن کار میکنیم چاره ای بجز یکپارچه عمل کردن نداریم ولی اگه هدف پر کردن اوقات فراغته که همین تکرویها عالیه ! بازم از همه وبلاگ نویسان فعال میخوام که با اطلاع رسانی و حمایت ایده لیستی از راهکارهای مشترک را عملی کنند
--------------------------------------------------------------
پ . ن : ایده من برای 18 تیر جدای از راهپیمایی برای افرادی که اهل خطر کردن نیستند خروج از خانه از ساعت 5 تا 10 شب است. اگه 8 میلیون تهرانی (شهرهای دیگه هم همینطور) فقط از خانه هایشان بیرون باشند شهر ملتهب و شلوغ و معترض به چشم میاد.
ایده دوم هم حضور ماشین سواران در خیابان ولیعصر تهران از میدان ولیعصر تا تجریش. اگه هزاران ماشین فقط میدان تجریش یا ولیعصر را دور بزنند حلقه ای خروج ناپذیر بوجود میاد که خیابان ولیعصر را قفل و عملا تبدیل به یک پارکینگ بزرگ ماشین میکنه. ضمنا از الان باید برای 19 و 20 تیر هم برنامه ریزی کرد